Viva Vivaldi!

Op zondag 26 juli had ik mijn laatste concert als dirigent van 'Ensemble Respiro'. Het concert was in mijn thuis-gemeente Melle, dat was fijn om daar mijn afscheid te kunnen vieren. We speelden mijn bewerking van de 'vier jaargetijden' van Vivaldi met als solist Siewald Degraeve. Hij is ook mijn opvolger als dirigent van het ensemble. De sonetten waarop Vivaldi zijn muziek baseerde werden voorgelezen door Winnie, en Josy zorgde voor de projectie van de beelden. Marcel en Karolina versterkten het ensemble.

Het was om veel redenen een erg spannend concert. Werken met een goede solist is erg leuk, omdat het ensemble dan omhoog getild wordt naar een hoger niveau, maar het is ook erg spannend omdat je ensemble dan wel de solist moet kunnen volgen én ook nog haar eigen interpretatie moet kunnen geven van het stuk en dat is erg uitdagend voor een dirigent. Je moet het compromis vinden tussen solist en ensemble. Dat is iets dat je natuurlijk wel oefent tijdens de repetities maar dat toch ook steeds wat verandert tijdens de uitvoering. Het is afhankelijk van de akoestiek van de zaal, van de stress van de muzikanten, van de aandacht van het publiek. Gelukkig bestaat het ensemble uit erg flexibele muzikanten, die tot veel bereid zijn.

Het voorprogramma bestond uit het gitaarconcerto van Vivaldi, met Thomas als solist en een Largo van Mozart. Hier was Wouter de solist. Het is een prachtig gegeven dat er in het ensemble zowel plaats is voor goede amateurmuzikanten als voor goede professionele muzikanten zoals Thomas, Wouter en Ilse.

Ik dirigeer het ensemble sinds 2011 en ik kan eerlijk zeggen dat we sinds ons eerste concert 'kanaries op de koffie' als ensemble serieus gegroeid zijn, zowel als groep als muzikaal. Muzikaal vind ik het zeer moeilijk om er één project uit te kiezen, maar qua groepsvorming is het duidelijk dat onze reizen naar Perpignan en naar Italië hoogtepunten waren. Hierbij heeft het ensemble veel te danken gehad aan de drijvende kracht van Grietje.

Eén van de leuke dingen die ik mocht doen voor het ensemble is het schrijven van geschikte arrangementen. Dit was steeds een toffe uitdaging om iets te schrijven waarbij zowel de blokfluiten, als de gitaren én de lage strijkers én het klavecimbel in evenwicht waren. Hierbij kreeg ik een grote hulp van Jozef, die de originele partituren overzette in het muzieknotatieprogramma Sibelius, waarna ik ermee aan de slag ging. Hoogtepunt voor mij was hierbij het programma 'Lamentationes III' waarbij ik een originele partituur voor twee stemmen, één solostrijker en basso continuo omzette naar een orkestraal geheel voor het ensemble, twee solozangers én een kamerkoor. Ik geef toe dat dit wat gewaagd was om te doen, maar het was wél leuk.

Ik begon in het ensemble na een telefoontje van Paula. Ze zochten een nieuwe dirigent voor het barokensemble en ze kenden me reeds omdat ik een docent had vervangen tijdens één van de muziekstages voor volwassenen van vzw Respiro dell'arte. Mijn tante was daar deelnemend muzikant en had mij aangeraden als vervanger toen de docent tijdens het weekend plots ziek werd.

Het leven hangt soms af van kleine dingen. Was die docent niet ziek geworden waardoor mijn tante mij niet had voorgedragen was ik misschien geen dirigent geworden van het ensemble, waardoor ik Wouter niet had leren kennen, waardoor ik de 'christengemeenschap' niet had leren kennen, waardoor ik dus nu niet die nieuwe stap in het leven zou zetten die ik nu wel ga doen. Dus ik heb heel wat te danken aan een stom buikvirus.

In die 11 jaar hebben we op heel wat locaties gespeeld, heb ik vele interessante mensen mogen leren kennen, met verschillende goede solisten kunnen werken en hebben we heel wat toffe concerten gedaan.

Bedankt voor de mooie jaren Katrien, Katrien, Jozef, Luc, Mariann, Lieve, Wouter, Nicole, Frank, Marijke, Thomas, Liliane, An, Ann en Ilse.

Beste Siewald, zorg goed voor hen!

Het laatste dirigenten-boeket bij Ensemble Respiro